Coliving als toekomst van wonen: van grijze zone naar echte oplossing
Brussel staat de komende jaren, naast de woontekorten die er vandaag de dag al zijn, voor een nieuwe grote woonuitdaging omwille van de veranderende levensvormen. Dat is de belangrijkste conclusie uit recente studies over coliving en cohousing. Terwijl sommige beleidsmakers zich blindstaren op het aantal inwoners, voltrekt er zich in stilte een structurele verschuiving: steeds meer mensen leven alleen, in kleinere huishoudens of in flexibelere gezinssituaties.
De Mondriaan van het stedelijk en landelijk liberalisme
In Nederland wint D66 en houdt de VVD stand. In eigen land laait de discussie D66/VVD weer op. Er zijn zoveel factoren die meespelen in Nederland en die voor ons Belgen moeilijk te vatten zijn.
De 24-uurseconomie: een sleutel tot veerkrachtige en inclusieve steden
Het Wereld Economisch Forum (WEF) roept steden wereldwijd op om het potentieel van de 24-uurseconomie te benutten. In hun recente rapport Unlocking the Potential of 24-Hour Economies benadrukken ze hoe stedelijke gebieden die zich aanpassen aan een non-stop ritme niet alleen economische groei stimuleren, maar ook sociale inclusie en klimaatbestendigheid bevorderen.
Brussel heeft geen staatshervorming nodig, maar een gezonde relatie met de Rand
Briljant constitutionalist Quinten Jacobs fileert de Brusselse en Belgische politieke crisis in Bruzz (18/10/25), naar aanleiding van zijn recent boek. Hij pleit voor een België met vier, Vier Gewesten. Bye-bye dus aan de gemeenschappen en de complexiteit van ons model. Hij wil de federale budgettaire impasse oplossen door België verder uit te kleden en ook de gezondheidszorg aan de gewesten over te dragen. Zoals we al met de kinderbijslag deden.
Ik weet niet of er een ander land is waar grondwetspecialisten zo bekend zijn en zo vaak bevraagd worden als in België. Maar voor elk probleem in ons land hebben we altijd een institutionele hervorming klaar liggen.
Als Antwerpen een Gewest was …
Minister Clerfayt, geen partijgenoot, vatte deze week in commissie economie van het Brussels Parlement zowat alles samen wat ik over de eindeloze stroom aan statistieken over de werkloosheid in Brussel denk. Of toch bijna alles.
Dialoog over de publieke ruimte: “Vrijheid in de stad”
Tijdens de debatavond “In Dialoog – De Publieke Ruimte” bracht GC De Markten bewoners, denkers en beleidsmakers samen voor een diepgaand gesprek over de rol van publieke ruimte in een veranderende stad. Onder leiding van moderator Margot Otten gingen onder meer professor Pepijn Kennis (Brussels Centre for Urban Studies) en Gitte Van Der Biest (JES Brussel) in gesprek met Imane Belguenani, Brussels parlementslid voor Open Vld.
Stedelijk liberalisme begint met vertrouwen in scholen, en dus ook in het OCB
Wie vandaag spreekt over het Nederlandstalig onderwijs in Brussel, heeft het over een verhaal van groei, emancipatie en bewust gekozen vooruitgang. Dat succes is niet toevallig. Het is het resultaat van beleidskeuzes, van mensen op het terrein, en van instellingen die meebewegen met de stad.
Een van die instellingen is het Onderwijscentrum Brussel (OCB). Wat ooit begon als een bundeling van losse initiatieven, groeide uit tot een professioneel kenniscentrum dat scholen, leerkrachten én ouders ondersteunt in onze complexe, grootstedelijke context.
Ik heb het wat gehad: iedereen, ook Brihang, woont waar hij wil.
In een documentaire doet Brihang een opvallende uitspraak. Na negen jaar in Brussel kondigt hij aan dat hij in Brugge een huis gaat bouwen, dichter bij zijn ouders en zus. Op zich niets bijzonders: duizenden Vlamingen en Walen keren na verloop van tijd terug naar hun vertrouwde netwerk buiten de stad. Toch voelt de rapper blijkbaar de behoefte om zijn keuze te verantwoorden: “Ik twijfel of Brussel een plek is om kinderen op te voeden”. Lap! Dat komt aan bij Brusselaars. “De ruwheid waar ik altijd schrik voor had, is nu heel zichtbaar, en misschien zie ik dat pas omdat ik kinderen heb.”
Over stedelijk liberalisme. “Als Huizinga het zegt …”
In een prachtige lezing uit 1935 bekritiseerde de Nederlandse cultuurhistoricus Johan Huizinga een veelvoorkomend gebruik onder intellectuelen: het smoren van elk debat door begrippen te bezoedelen. Hij pleitte voor een grote schoonmaak, zodat kernbegrippen opnieuw exact betekenen wat hun auteurs ermee bedoelen. “Zodat men bijvoorbeeld ‘liberaal’ weer kan gebruiken als ‘dat wat een vrij man waardig is’. En over het met alle zonden beklede begrip ‘Bourgeois’ zei hij: Zou men niet ‘burgerlijk’ eenvoudig kunnen opvatten als ‘al wat tot het stedelijk leven behoort’?”
We worden rijker door slimmer te worden
De Amerikaanse economiste Deidre McCloskey – nooit verveeld voor wat scherpe stellingen – staat er op om het niet langer over kapitalisme te hebben als de drijvende kracht achter de westerse en wereldwijde toename in welvaart de afgelopen twee eeuwen. Nee. Niet ‘kapitalisme’, maar ‘innovisme’ is de juiste term. Of beter nog: ‘market tested betterment’. We worden rijker en welvarender, niet door harder te werken, maar door slimmer te worden (zie daarvoor Deidre McCloskey, Bourgeois Equality. How ideas, not capital or institutions, enriched the world; Deirdre McCloskey on Innovation).